CroBroby projecten

Mijn verhuizing naar Noorwegen

Eind 2017 verhuisde ik met mijn Noorse man naar Noorwegen. Ik dacht dat doe ik wel even, maar de overgang van Nederland naar Noorwegen was pittig. Als je terecht komt in een nieuw land, dan is mijn ervaring dat je helaas een stukje van je identiteit verliest. Doordat je nog niet in staat bent de nieuwe taal te spreken, kun je niet deelnemen aan gesprekken. Daar waar je vroeger bijvoorbeeld gevat uit de hoek kon komen, houd je nu liever je mond. Maar zo ben je eigenlijk niet.

Alle ervaring welke je hebt opgedaan in eigen land lijkt opeens verdampt. De opleidingen die je deed, hebben opeens niet meer dezelfde waarde als ze hadden of het is moeilijk uit te leggen wat je nu precies hebt gedaan, omdat in Noorwegen zaken nu eenmaal anders werken. Dat alles voelt als een groot verlies en maakt je kwetsbaar, terwijl je juist veel zelfvertrouwen nodig hebt om jezelf weer opnieuw uit te vinden en op de kaart zetten.

De strijd om het vinden van aansluiting

De eerste twee jaar heb ik dus mijn weg moeten vinden. Het was noodzakelijk om de Noorse taal goed onder de knie te krijgen, want Noren spreken hoewel de meesten de taal goed beheersen niet graag Engels. Ik ging naar de volwassenopleiding in Porsgrunn en leerde Noors. Daar ontmoette ik vele nieuwkomers die worstelden met dezelfde issues. Vele van hen voelden zich eenzaam en hadden moeite om aansluiting te vinden. Dat heeft mij ertoe gebracht om de Facebookgroep Innflyttere i Grenland te starten. Daar kunnen alle nieuwkomers elkaar treffen. Het is ook de bedoeling om in de toekomst vanuit deze groep offline activiteiten te organiseren en zo met elkaar de aansluiting met Noorwegen te realiseren.

Mijn ambitie: het helpen van nieuwkomers bij het opbouwen van een nieuw sociaal leven

Nu heb ik de ambitie om nieuwkomers te gaan begeleiden bij het opbouwen van een nieuw sociaal leven in Noorwegen. Ik geloof erin dat dit de weg is om je zelfrespect terug te vinden. De focus is er in Noorwegen op gericht om nieuwkomers zo snel mogelijk weer aan werk te helpen en dat is een uitstekend streven. Helaas leidt betaald werk, hoe belangrijk ook, vaak niet tot hervonden eigenwaarde. Feit is dat men vaak op een lager niveau aan de slag moet wat kan leiden tot nog meer verlies van zelfrespect. Toch is dit de weg die velen van ons moeten gaan om wellicht weer te kunnen functioneren op het oude niveau.

Om de vele uitdagingen het hoofd te bieden is het belangrijk dat nieuwkomers weer in hun kracht komen te staan. Dan zijn ze gelukkiger en gezonde, worden ze succesvoller op het werk en krijgen ze weer plezier in het leven. Het gemis van al er niet meer is, wordt zo weer een stuk goedgemaakt.

Weer actief deelnemen aan de samenleving en het hebben van een sociaal leven maakt mensen gelukkig. In zo´n nieuwe sociale omgeving kun je vaak eerder je oude vaardigheden inzetten dan in een reguliere baan waar in je nog druk bent om de taal te leren. Zo heb ik me aangesloten bij een orkest. Daar verzorg ik nu samen met de leden van het Pr-comité de marketing van het orkest. Mijn ervaring is daar zeer welkom en dat voelt goed. Daardoor word ik weer een beetje “mezelf”.

Project slingers voor PIT

Ik ben verder actief als vrijwilliger en werk samen met Meierigården Porsgrunn. We starten binnenkort met het project Vimpler for PIT (Porsgrunn International Theater Festival). Daar zullen we met nieuwkomers en Noren slingers gaan maken om de straten in Porsgrunn te versieren. Zo leren we elkaar kennen en hoop ik voor elke deelnemer een sociaal Curriculum Vitae op te stellen waarin wordt opgenomen welke hobby´s en interesses mensen hebben. We zijn namelijk meer dan onze opleiding en ervaring. Dit zal een grote hoeveelheid informatie opleveren waarbij de groep nieuwkomers op een hele andere manier in kaart zal worden gebracht. Van daaruit kunnen we dan ook kijken of we aansluiting kunnen vinden met de Noorse samenleving.

.